47 ધનસુખ ભવન: ટિપિકલ કોમેડીથી હટીને કંઈક રસપ્રદ આપવાનો પ્રયાસ

47 ધનસુખ ભવન: ટિપિકલ કોમેડીથી હટીને કંઈક રસપ્રદ આપવાનો પ્રયાસ

47 ધનસુખ ભવન

સ્ટારકાસ્ટઃ ગૌરવ પાસવાલા, ઋષિ વ્યાસ, શ્યામ નાયર

ડિરેક્ટરઃ નૈતિક રાવલ

ADVERTISEMENT

અર્બન ગુજરાતી ફિલ્મોનો દોર શરૂ થયો ત્યારથી તેમાં બે વાતો કોમન રહી છે. મોટા ભાગે કાં તો તેમાં મિત્રોનું ગ્રૂપ હોય, જેમની વચ્ચે થતી મસ્તીથી ક્યારેક પરાણે હસાવતી કોમેડી અને બીજો દારૂ પીવાનો સીન. મોટા ભાગની અર્બન ગુજરાતી ફિલ્મો આની આસપાસ આવી. જો કે રોંગ સાઈડ રાજુ, કેરી ઓન કેસર, નટસમ્રાટ જેવી અલગ સ્ટોરી લાઈન ધરાવતી ફિલ્મો પણ બની. જો કે ગુજરાતી ફિલ્મ ઈન્ડસ્ટ્રીમાં નવા પ્રયાસો ખૂબ ઓછા થઈ રહ્યા છે. એના કારણોની ચર્ચામાં નથી પડવું. પણ વાત કરીએ પહેલી ગુજરાતી વન શોટ ફિલ્મ 47 ધનસુખ ભવનની.

ટીમે ઝીલ્યો છે પડકાર

સૌથી પહેલા તો આ ફિલ્મની સમીક્ષા કરવાને બદલે ડિરેક્ટર નૈતિક રાવલ, ગેલોપ્સ ટોકીઝ અને ફિલ્મના ત્રણેય લીડ એક્ટરને એટલા માટે બિરદાવવા જોઈએ કારણ કે ગુજરાતી ફિલ્મોને પૂરતા દર્શકો ન મળતા હોવાની જાણ છતાંય તેમણે કંઈક અલગ કરવાનું જોખમ લીધું. દર્શકોને કંઈક નવું આપવાની ચેલેન્જ ઉઠાવી. મોટા ભાગે તેઓ સફળ પણ થયા છે.

કુછ ખટ્ટા, કુછ મીઠા !

આ ફિલ્મની વાર્તાની વાત કરીએ તો 47 ધનસુખ ભવન નામ પ્રમાણે જ એક બિલ્ડિંગની આસપાસ રચાતી વાર્તા છે. ત્રણ ભાઈઓ પોતાના વારસાગત મકાનમાં જાય છે. મકાન ખાલી થઈ રહ્યું છે. જ્યાં તેમને તેનું બાળપણ યાદ આવે છે. જો કે સ્ટોરી આ ત્રણ ભાઈઓની નથી, સ્ટોરી એક એવા પાત્રની છે ... (હવે આ કહી દઈશ તો ફિલ્મની મજા મરી જશે. બેટર છે કે કદાચ તમે જ એક વાર જોઈ લો.) આ ફિલ્મની ખાસિયત બે છે એક ફિલ્મ પહેલી ગુજરાતી વન શોટ મૂવી છે. એટલે કે ફિલ્મ આખી એક જ વારમાં શૂટ થઈ છે. અને બીજું ફિલ્મની લંબાઈ માત્ર 107 મિનિટ છે. જો કે ભારતમાં 100 મિનિટની ફિલ્મ બનાવવી જરૂરી છે, એટલે મર્યાદા સમજી શકાય એમ છે, કદાચ એના કારણે જ સીન ખેંચાય છે. પરંતુ એક જુદા જ પ્રયત્ન સામે એને સાંખી શકાય. અને હા એક મજાની વાત એ છે કે તમે ફિલ્મના જોનર માં કન્ફ્યુઝ થઈ જશો કે આ હૉરર છે કે થ્રિલર. અને એઝ અ ડિરેક્ટર નૈતિક રાવલ અહીં જ સફળ થાય છે.

એક્ટિંગમાં અવ્વલ

એક્ટિંગની વાત કરીએ તો ગૌરવ પાસવાલા ઈમ્પ્રેસિવ છે. ખાસ કરીને ક્લાઈમેક્સમાં તમને ગૌરવને જોવાની મજા આવશે. ઋષિ વ્યાસ પણ મોટા ભાઈ તરીકે જામે છે. શ્યામ નાયરે પાત્રને આત્મસાત કર્યું છે. જો કે સ્ટોરી ક્યાંક ક્યાંક ખેંચાય છે. કેટલીવાક તો એવું થાય કે આ હવે બીજો ડાઈલોગ બોલશે કે નહીં. પણ પોઝિટિવ બાબત છે ફિલ્મનો એન્ડ. ફિલ્મનો એક જુદા જ પ્રકારનો એન્ડ તમને ચોંકાવી શકે છે. છેલ્લે આવતું ટ્વિસ્ટ ઝાટકો આપવા પૂરતુ છે. અને કહેવાય છે કે જે તમે ધાર્યું છે એના કરતા કંઈક અલગ આવેને એ જ ડિરેક્ટરની સફળતા.

અહીં ખૂંચે છે

ફિલ્મમાં ખામીઓ ઘણી છે. સ્ટોરી ખેંચાયા કરે છે. લાંબા સમય સુધી કંઈ નવું બનતું નથી. જો કે સાઉન્ડ ઈફેક્ટ કેટલાક સીનને રસપ્રદ બનાવે છે. કદાચ જોવામાં અને સમજવામાં થોડી અઘરી લાગી શકે છે. એકના એક ડાઈલોગથી કંટાળી જવાય. અને હા કેટલાક સવાલોના જવાબ ફિલ્મમાં જ મળી જવા જોઈતા હતા. જે નથી મળતા.

આ પણ વાંચો: 47 ધનસુખ ભવન અને ધૂનકીઃ બે ગુજરાતી ફિલ્મો વચ્ચે ટક્કર

આ છે ફિલ્મની વિશેષતા

જો કે ગુજરાતી ફિલ્મ ઈન્ડસ્ટ્રી અને દર્શકો તરીકે ગૌરવ લેવા જેવી વાત એ કે આ પહેલી ગુજરાતી વન શોટ ફિલ્મ છે, એટલે કે એવી ફિલ્મ જેમાં ક્યાંય કોઈ જ કટ નથી. ફિલ્મનો પહેલો સીન તમે જુઓ ત્યાંથી એન્ડ આવે ત્યાં સુધી એક જ વખત કેમેરો શરૂ કર્યા પછી ફિલ્મ શૂટ થઈ છે. સમજી શકાય એવી વાત છે કે અહીં રિટેકને જગ્યા નથી. એટલે એક્ટર્સે જે રીતે સ્ક્રીપ્ટને ગ્રાસ્પ કરી છે. તે દાદ આપવા લાયક છે. વળી જે સીન લાંબા લાગે એ પણ આ જ કારણે કે ફિલ્મમાં એડિટ કરવાનો ઓપ્શન નથી. એટલે પણ ફિલ્મ લાંબી લાગી શકે છે.

સરવાળે વાત કરીએ તો ગુજરાતી ફિલ્મ ઈન્ડસ્ટ્રીનો એક નવતર પ્રયોગ છે. આવું રિસ્ક લેવા બદલ આખી ટીમને વખાણવી જ રહી.

તા. ક.: ફિલ્મોના શોખીનોએ અને ફિલ્મ બનાવવતા ઈચ્છતા લોકોએ તો જોવી જ જોઈએ.

સ્ટારકાસ્ટઃ ગૌરવ પાસવાલા, ઋષિ વ્યાસ, શ્યામ નાયર
ડિરેક્ટરઃ નૈતિક રાવલ 
અર્બન ગુજરાતી ફિલ્મોનો દોર શરૂ થયો ત્યારથી તેમાં બે વાતો કોમન રહી છે. મોટા ભાગે કાં તો તેમાં મિત્રોનું ગ્રૂપ હોય, જેમની વચ્ચે થતી મસ્તીથી ક્યારેક પરાણે હસાવતી કોમેડી અને બીજો દારૂ પીવાનો સીન. મોટા ભાગની અર્બન ગુજરાતી ફિલ્મો આની આસપાસ આવી. જો કે રોંગ સાઈડ રાજુ, કેરી ઓન કેસર, નટસમ્રાટ જેવી અલગ સ્ટોરી લાઈન ધરાવતી ફિલ્મો પણ બની. જો કે ગુજરાતી ફિલ્મ ઈન્ડસ્ટ્રીમાં નવા પ્રયાસો ખૂબ ઓછા થઈ રહ્યા છે. એના કારણોની ચર્ચામાં નથી પડવું. પણ વાત કરીએ પહેલી ગુજરાતી વન શોટ ફિલ્મ 47 ધનસુખ ભવનની.
ટીમે ઝીલ્યો છે પડકાર
સૌથી પહેલા તો આ ફિલ્મની સમીક્ષા કરવાને બદલે ડિરેક્ટર નૈતિક રાવલ, ગેલોપ્સ ટોકીઝ અને ફિલ્મના ત્રણેય લીડ એક્ટરને એટલા માટે બિરદાવવા જોઈએ કારણ કે ગુજરાતી ફિલ્મોને પૂરતા દર્શકો ન મળતા હોવાની જાણ છતાંય તેમણે કંઈક અલગ કરવાનું જોખમ લીધું. દર્શકોને કંઈક નવું આપવાની ચેલેન્જ ઉઠાવી. મોટા ભાગે તેઓ સફળ પણ થયા છે. 
કુછ ખટ્ટા, કુછ મીઠા !
આ ફિલ્મની વાર્તાની વાત કરીએ તો 47 ધનસુખ ભવન નામ પ્રમાણે જ એક બિલ્ડિંગની આસપાસ રચાતી વાર્તા છે. ત્રણ ભાઈઓ પોતાના વારસાગત મકાનમાં જાય છે. મકાન ખાલી થઈ રહ્યું છે. જ્યાં તેમને તેનું બાળપણ યાદ આવે છે. જો કે સ્ટોરી આ ત્રણ ભાઈઓની નથી, સ્ટોરી એક એવા પાત્રની છે ... (હવે આ કહી દઈશ તો ફિલ્મની મજા મરી જશે. બેટર છે કે કદાચ તમે જ એક વાર જોઈ લો.) આ ફિલ્મની ખાસિયત બે છે એક ફિલ્મ પહેલી ગુજરાતી વન શોટ મૂવી છે. એટલે કે ફિલ્મ આખી એક જ વારમાં શૂટ થઈ છે. અને બીજું ફિલ્મની લંબાઈ માત્ર 107 મિનિટ છે. જો કે ભારતમાં 100 મિનિટની ફિલ્મ બનાવવી જરૂરી છે, એટલે મર્યાદા સમજી શકાય એમ છે, કદાચ એના કારણે જ સીન ખેંચાય છે. પરંતુ એક જુદા જ પ્રયત્ન સામે એને સાંખી શકાય. અને હા એક મજાની વાત એ છે કે તમે ફિલ્મના જોનર માં કન્ફ્યુઝ થઈ જશો કે આ હૉરર છે કે થ્રિલર. અને એઝ અ ડિરેક્ટર નૈતિક રાવલ અહીં જ સફળ થાય છે. 
એક્ટિંગમાં અવ્વલ
એક્ટિંગની વાત કરીએ તો ગૌરવ પાસવાલા ઈમ્પ્રેસિવ છે. ખાસ કરીને ક્લાઈમેક્સમાં તમને ગૌરવને જોવાની મજા આવશે. ઋષિ વ્યાસ પણ મોટા ભાઈ તરીકે જામે છે. શ્યામ નાયરે પાત્રને આત્મસાત કર્યું છે. જો કે સ્ટોરી ક્યાંક ક્યાંક ખેંચાય છે. કેટલીવાક તો એવું થાય કે આ હવે બીજો ડાઈલોગ બોલશે કે નહીં. પણ પોઝિટિવ બાબત છે ફિલ્મનો એન્ડ. ફિલ્મનો એક જુદા જ પ્રકારનો એન્ડ તમને ચોંકાવી શકે છે. છેલ્લે આવતું ટ્વિસ્ટ ઝાટકો આપવા પૂરતુ છે. અને કહેવાય છે કે જે તમે ધાર્યું છે એના કરતા કંઈક અલગ આવેને એ જ ડિરેક્ટરની સફળતા. 
અહીં ખૂંચે છે 
ફિલ્મમાં ખામીઓ ઘણી છે. સ્ટોરી ખેંચાયા કરે છે. લાંબા સમય સુધી કંઈ નવું બનતું નથી. જો કે સાઉન્ડ ઈફેક્ટ કેટલાક સીનને રસપ્રદ બનાવે છે. કદાચ જોવામાં અને સમજવામાં થોડી અઘરી લાગી શકે છે. એકના એક ડાઈલોગથી કંટાળી જવાય. અને હા કેટલાક સવાલોના જવાબ ફિલ્મમાં જ મળી જવા જોઈતા હતા. જે નથી મળતા. 
આ છે ફિલ્મની વિશેષતા
જો કે ગુજરાતી ફિલ્મ ઈન્ડસ્ટ્રી અને દર્શકો તરીકે ગૌરવ લેવા જેવી વાત એ કે આ પહેલી ગુજરાતી વન શોટ ફિલ્મ છે, એટલે કે એવી ફિલ્મ જેમાં ક્યાંય કોઈ જ કટ નથી. ફિલ્મનો પહેલો સીન તમે જુઓ ત્યાંથી એન્ડ આવે ત્યાં સુધી એક જ વખત કેમેરો શરૂ કર્યા પછી ફિલ્મ શૂટ થઈ છે. સમજી શકાય એવી વાત છે કે અહીં રિટેકને જગ્યા નથી. એટલે એક્ટર્સે જે રીતે સ્ક્રીપ્ટને ગ્રાસ્પ કરી છે. તે દાદ આપવા લાયક છે. વળી જે સીન લાંબા લાગે એ પણ આ જ કારણે કે ફિલ્મમાં એડિટ કરવાનો ઓપ્શન નથી. એટલે પણ ફિલ્મ લાંબી લાગી શકે છે.
સરવાળે વાત કરીએ તો ગુજરાતી ફિલ્મ ઈન્ડસ્ટ્રીનો એક નવતર પ્રયોગ છે. આવું રિસ્ક લેવા બદલ આખી ટીમને વખાણવી જ રહી. 
તા. ક.: ફિલ્મોના શોખીનોએ અને ફિલ્મ બનાવવતા ઈચ્છતા લોકોએ તો જોવી જ જોઈએ.