સુરેશ દલાલની કેટલીક પંક્તિઓ

સુરેશ દલાલની કેટલીક પંક્તિઓ

ADVERTISEMENT

રાધાનું નામ તમે વાંસળીના સૂર મહીં

વ્હેતું ના મેલો, ઘનશ્યામ!

સાંજ ને સવાર નિત નિંદા કરે છે

ઘેલું ઘેલું રે ગોકળિયું ગામ!

* * *

લીલ લપાઈ બેઠી જળને તળિયે;

સૂર્યકિરણને એમ થયું કે લાવ જઈએ મળિયે!

* * *

મને ઘૂઘવતા જળે ખડકનું પ્રભુ! મૌન દો!

* * *

તમારું અર્પેલું સ્મિત લઈ હવે ક્યાંક સરતો

તરાપો ડૂબેલો કમળ થઈને આજ તરતો

* * *

રાત-દિવસનો રસ્તો વ્હાલમ નહીં તો ખૂટે કેમ?

તમે પ્રેમની વાતો કરજો : અમે કરીશું પ્રેમ.

* * *

મંદિર સાથે પરણી મીરાં, રાજમહલથી છૂટી રે;

કૃષ્ણ નામની ચૂડી પહેરી, માધવની અંગૂઠી રે!

* * *

આપણે આપણી રીતે રહેવું:

ખડક થવું હોય તો ખડક:

નહીં તો નદી જેમ નિરાંતે વહેવું!

* * *

શ્યામ મારો આ કોરો કાગળ

એમાં દોરો તમે કુંડળી

અને કહો કે મળશું ક્યારે?

* * *

કોઈ રસ્તાની ધારે ધારે બેસી સાંજસવારે

તારી રાહ જોઉં છું.

ઊડતાં ઊડતાં પંખીઓ પણ તારું નામ પોકારે

તારી રાહ જોઉં છું

* * *

એક ભૂરા આકાશની આશા ફૂટી

મને ડાળખીને પંખીની ભાષા ફૂટી

* * *

આંખ તો મારી આથમી રહી

કાનના કૂવા ખાલી

એક પછી એક ઇન્દ્રિય કહે :

હમણાં હું તો ચાલી

* * *

પરપોટાનો ફોટો લેવામાં

દરિયો કેમ ભૂંસાઈ ગયો!

* * *

અમને માયા લગાડીને, છાયા ઉઠાવીને

મનમગતો માણસ એક ચાલ્યો ગયો

રણઝણતા ગીત મહીં, પાગલ આ પ્રીત મહીં

થનગનતો માણસ એક ચાલ્યો ગયો.

* * *

મોરપિચ્છની રજાઈ ઓઢી

તમે સૂઓને શ્યામ

અમને થાય પછી આરામ...

* * *

ઘૂંઘટપટની ઘુઘરિયાળી વાત ગગનમાં ધૂપ થઈ

એક દિવસ તો ગાતાં ગાતાં મીરાં ચૂપ થઈ

* * *

હું સાવ અજાણ્યો યાત્રી!

ક્યાંથી આવ્યો, ક્યાં હું ચાલ્યો;

નહીં ખબર કે ખાત્રી.