સત્ય કોને કહેવાય એ વાત સમજવી હોય તો કોઈ રીતે સમજાય એવી નથી
ઉઘાડી બારી
પ્રતીકાત્મક ફાઇલ તસવીર
દુનિયાના અંતરિયાળ ખૂણે ક્યારેક કશુંક ન બનવા જેવું બની જાય છે ત્યારે પેલો ખૂણો બીજી જ મિનિટે વિશ્વવ્યાપી પણ બની જાય છે. હવે કોઈ સમાચાર બીજા દિવસના અખબારની રાહ જોવા તૈયાર નથી. આંખના પલકારામાં વિશ્વભરમાં મુઠ્ઠીમાં પકડાયેલા મોબાઇલ મારફત સર્વત્ર વ્યાપી જાય છે. પહેલાં આપણે રેડિયો મારફત સમયસર ફેલાતા સમાચારની રાહ જોતા. હવે રેડિયોની રાહ જોવાની જરૂર નથી, ટીવી પણ દૂરની વાત થઈ ગઈ. હવે બસ, આંગળીનું ટોપકું જરાક આઘુંપાછું કરો કે તરત જ આખી દુનિયા તમારી આંખ સામે! ૬૦ કે ૭૦ વર્ષ પહેલાં અખબાર એ સમાચાર માધ્યમનું વિશ્વસનીય પ્રમાણ ગણાતું. આગલા દિવસે રાતે ૧૦ વાગ્યે ગુજરાતીમાં એક સમાચાર-બુલેટિન ૧૦ મિનિટ માટે રજૂ થતું. મને બરાબર યાદ છે કે પિતાજી અને તેમના સમવયસ્ક પાડોશીઓ રેડિયો પર કાન માંડતા. રેડિયો ઘરે-ઘરે ઉપલબ્ધ નહોતો. ચાર-પાંચ કે છ પરિવારો વચ્ચે એકાદ ઘરે ત્રણ વેવનો એક રેડિયો હોય; મીડિયમ વેવ-શૉર્ટ વેવ વન-શૉર્ટ વેવ ટૂ... બસ રેડિયોમાં પણ એટલી જ દુનિયા. ૧૦ કલાક અને ૧૦ મિનિટ પૂરી થાય પછી કોઈ સમાચાર ન હોય અને છતાં સવારે ૭ વાગ્યે ઊઠતાંવેંત સૌની નજર ઉંબરામાં જાય. આંખમાં પ્રશ્ન હોય, ‘આજનું છાપું આવ્યું?’ આજે સમાચાર પૂરતું છાપાનું કોઈ મહત્ત્વ રહ્યું નથી અને છતાં છાપામાં છપાયેલા સમાચાર વાંચ્યા વિના કંઈક ખૂટે છે એવું લાગ્યા વિના રહે નહીં.
સમય-સમયમાં ફેર છે