એક જાણીતી કહેવત સાથે આજના લેખની શરૂઆત કરું છું, જેથી મારે વધારે લપ કરવી નહીં અને તમને આજના વિષયની પૂર્ણ સમજ મળી જાય. "ભડકે ઈ ભેંસ નહીં, બેહે ઈ ઘોડો નહીં, ગાંગરે નહીં ઈ ગાય નહીં, જાગે નહીં ઈ કૂતરો નહીં, હસે નહીં ઈ માણા નહીં અને ગાંઠિયા ખાય નહીં ઈ ગુજરાતી નહીં." આ કહેવત ગુજરાતીઓની રસોઈકળા અને ગાંઠિયા સાથેના અદ્ભુત પ્રેમને ઉત્તમ રીતે દર્શાવે છે. ગાંઠિયા માત્ર એક નમકીન નાસ્તો નથી, પરંતુ ગુજરાતની સાંસ્કૃતિક ઓળખનો મહત્ત્વનો ભાગ છે. ખાસ કરીને વણેલા ગાંઠિયા, સવારની ચા સાથે ગુજરાત અને સૌરાષ્ટ્રનો અભિગમ ભાગ છે. એટલે જ તો કાઠિયાવાડ ગાંઠિયાવાડ તરીકે ઓળખાય છે. ચણાના લોટમા સોડા, મીઠું સાથે ભરપૂર માત્રામા મરી, અજમો, અને ઉત્તમ ક્વોલિટીની હિંગ ભેળવીને બાંધેલ લોટમાંથી નાનકડા લુવાને લાકડાના પાટલા પર તેલ લગાવી હાથની હથેળીથી મસળી, દબાવી, પાતળા વણીને ગૂંચડા જેવું કરીને ગરમ તેલમાં તળવામાં આવે છે. ગાંઠિયા, દરેક ગુજરાતી માટે ખાસ વાનગી છે, જેનો સ્વાદ નાની વયથી જ દિલમાં વસી જાય છે. ગાંઠિયા વિના બધા પ્રસંગ અધૂરા લાગે છે તે પછી ભગવાનના અન્નકુટનો પ્રસાદ હોય કે વૃદ્ધાશ્રમમાં થતા દાન-ધર્માદાની પ્રવૃત્તિઓ, લગ્ન, મૃત્યુ પછીનું જમણ વગેરે.
ગુજરાતમાં રેસ્ટોરન્ટ્સ અને સ્ટ્રીટ ફુડ વિશે લખનારાઓમાં પૂજા સાંગાણીનું નામ જાણીતું છે. મિડ-ડે અખબારમાં લગલગાટ બે વર્ષ સુધી ખાઇ પીને મોજ નામની કોલમથી તેઓએ ગુજરાતી ફુડને સ્વાદ રસિયાઓ સમક્ષ રજૂ કર્યું ત્યારે હવે તેઓ ડિજિટલી સ્વાદની "જ્યાફત" આપણી સાથે શૅર કરશે. ફૂડી પૂજા ગાંધીનગરમાં જન્મ્યાં અને વડોદરામાં ઉછર્યાં. અંગ્રેજી સાહિત્યમાં માર્સ્ટર્સ કરનારા પૂજા ગુજરાતી અને અંગ્રેજી બંન્ને ભાષામાં કોન્ટેન્ટ રાઇટિંગ કરતાં આવ્યા છે. તે ફૂડ રાઇટર જ નહીં પણ ફૂડ બ્લોગર પણ છે અને સોશ્યલ મીડિયા સ્ટ્રેટેજિસ્ટ તરીકે પણ કામ કરે છે. ફૂડ બ્લોગર, ફૂડ લેખિકા અને સોશિયલ મીડિયા સ્ટ્રેટેજિસ્ટ તરીકે પોતાના અનુભવનો લોકોને લાભ આપે છે. તેઓ સોશ્યલ મીડિયા પર પણ પોતાના લખાણો મુકે છે તથા તેમના કામને પગલે બે એવોર્ડ પણ તેઓ મેળવી ચૂક્યાં છે. નવા રેસ્ટરન્ટ્સ ખૂલે કે કોઇ નવો ફૂડ ટ્રેન્ડ હોય તે અચૂક ત્યાં પહોંચે અને સ્વાદ રસિકોને માર્ગદર્શન પણ આપતા રહે છે. ચાલો માણીએ જ્યાફત. (તસવીરો – પૂજા સાંગાણી)
23 August, 2024 04:05 IST | Gujarat | Gujarati Mid-day Online Correspondent