આખી વાર્તા વાંચો અહીં
પ્રતીકાત્મક ફાઇલ તસવીર
ઘરડા સૉલિસિટર દાસગુપ્તાએ સંભાળીને અરીસામાં જોતાં-જોતાં પોતાના ચહેરા પર ચોંટાડેલી નકલી દાઢી ઉખાડવા માંડી.
દસેક મિનિટ પછી જ્યારે પોતાનો ચહેરો અને માથાના વાળ સરસ રીતે ધોઈ નાખ્યા પછી બ્લૅક ટી-શર્ટ અને બ્લુ જીન્સ પહેરીને તે બાથરૂમની બહાર આવ્યો કે તરત જુલીએ પૂછ્યું :
‘શું લાગે છે ડેવિડ? પંછી પીંજરામાં ફસાઈ જશે?’
‘ફસાઈ જ ગયું સમજ...’ ડેવિડે જુલીની કમરમાં હાથ નાખીને ગાલે ટપલી મારતાં કહ્યું, ‘મેં સ્ટોરી જ એવી ઊભી કરી છે કે પંછી સામે ચાલીને પીંજરામાં આવશે.’
‘અચ્છા? શું છે સ્ટોરી?’
‘સાંભળ...’ ડેવિડે દોઢ કલાક પહેલાંની મુલાકાતનો છેડો
રિવાઇન્ડ કર્યો.
‘તો મને ૩૬ કરોડ મળી જશેને?’
પિસ્તાળીસેક વરસની ઉંમરે ગોળમટોળ કાયા અને ગોરો રૂપાળો ચહેરો ધરાવતા જતિનકુમાર ભાટિયાને માટે ૩૬ કરોડની રકમ એક લાઇફલાઇન સમાન હતી. તેઓ ઑલરેડી બહુ મોટા કરજામાં ડૂબી ચૂક્યા હતા. ઘરડા સૉલિસિટર દાસગુપ્તા તો જાણે તેમને માટે ફરિશ્તા બનીને આવ્યા હતા! તેઓ હજી તલપાપડ હતા.
‘જુઓ, તમે બતાવેલા ફોટોમાંથી મેં પ્રિયરંજન બંદોપાધ્યાયને ઓળખી બતાવ્યા. તેમના ટી-એસ્ટેટના સ્ટાફના ગ્રુપ-ફોટોમાંથી પણ મેં પંદર-વીસ જણને ઓળખી બતાવ્યા. હું પોતે જ જતિનકુમાર ભાટિયા છું એવું ખાતરીથી કહેનારા આ ધરમશાલા ટાઉનમાં તમને બે હજારથી વધુ લોકો મળી જશે. તમે કહેતા હો તો હું વકીલ દ્વારા ઍફિડેવિટ પણ આપી શકું છું કે હું જ જતિનકુમાર ભાટિયા...’
દાસગુપ્તાએ ફરી હથેળી ઊંચી કરીને તેમને અટકાવ્યા.
‘એક નાનકડી સમજૂતી હજી બાકી છે.’
‘સમજૂતી?’ ભાટિયાએ તરત જ પોતાનો અવાજ ધીમો કરી નાખ્યો, ‘એમાં સમજવાનું શું છે? તમે કહેશો એમ સમજી લઈશું...’
દાસગુપ્તાએ ટટ્ટાર થઈને તરત જ જે રીતે ખોંખારો ખાધો એ જોઈને ભાટિયા ફરી નર્વસ થઈ ગયા.
દાસગુપ્તાએ જોયું કે હવે લોઢું ખરેખર ગરમ થઈને લાલચોળ બની ચૂક્યું છે એટલે તેમણે મોટા હથોડાના પ્રહાર પછી છીણી-હથોડીના નાના-નાના પ્રહાર વડે આખી વાતને ઘાટ આપવાની શરૂઆત કરી.
‘વાત એમ છે મિસ્ટર ભાટિયા કે પ્રિયરંજન બંદોપાધ્યાયની એક ભાણી છે. પ્રિયંવદા સાન્યાલ... આ પ્રિયંવદા તો તમને બહુ સારી રીતે ઓળખે છે! તે કહેતી હતી કે તે નાની હતી ત્યારે પોતાના મામાને ત્યાં એટલે કે પ્રિયરંજનજીના બંગલે, દરેક વેકેશનમાં આવતી હતી અને તમારી સાથે તે ટી-એસ્ટેટની ઑફિસમાં આવીને તમને સંતાકૂકડી રમવાની ફરજ પાડતી હતી!’
‘ઓહ, અચ્છા! એ?’ ભાટિયા હસી પડ્યા.
જોકે ભાટિયાને હસવા સિવાય છૂટકો જ નહોતો, કેમ કે એવી કોઈ નાની નટખટ છોકરી તેમને યાદ જ નહોતી! પણ અહીં સવાલ પૂરા ૩૬ કરોડનો હતો. તેમણે ઝાંખું સ્માઇલ ટકાવી રાખતાં કહ્યું,‘બહુ વરસો પહેલાંની વાત છે એટલે થોડી યાદો ઝાંખી પડી ગઈ છે, પણ ઍનીવે, એ પ્રિયંવદા સાન્યાલનું શું છે?’
‘એવું છે...’ દાસગુપ્તાએ હવે મુદ્દાની વાત કરી, ‘વસિયત એ રીતે બની છે કે અમુક જમીન અને કંપનીનાં અમુક ગેસ્ટહાઉસનાં મકાનો તમારા બન્નેના ભાગે ફાળવવામાં આવ્યાં છે. કુલ મળીને ૭૨ કરોડની પ્રૉપર્ટીઓ છે. હવે તમે તો અહીં ધરમશાલામાં સેટ થઈ ગયા છો. તો પછી ત્યાં અગરતલામાં પ્રૉપર્ટી રાખીને શું કરશો? એટલે જો...’
આ વખતે દાસગુપ્તાએ ખાંસીનો સહારો લીધા વિના વાક્ય અધૂરું મૂક્યું. ભાટિયાની આંખોમાં હવે જે ઉત્સુકતા હતી એ પંદર ફુટ દૂરથી
પણ સ્પષ્ટ રીતે વાંચી શકાય એવી હતી. તેઓ તરત જ બોલ્યા,
‘કરવાનું શું છે?’
‘વેલ, પ્રિયંવદા સાન્યાલ પોતે અહીં આવ્યાં છે. અહીં ધરમશાલાની એક પૉશ હોટેલમાં ઊતર્યાં છે. તેમની ઇચ્છા એવી છે કે જો તમે એક વાર તેમને મળી લો અને તેમના કહેવા મુજબ પેપર્સ પર સહી કરી
આપો તો...’
‘તો?’
‘તો તમને ૩૬ કરોડ રોકડા
આપી શકાય!’
આખો આર્ટિકલ વાંચવા માટે ગુજરાતી મિડ-ડે એપ્લિકેશન ડાઉનલોડ કરો
એપ ડાઉનલોડ કરવા માટે સ્કેન કરો QR કોડ
